Reizen in Afrika: deel 2

Eerder schreef ik hier op dit blog dat ik reizen in Afrika had gemist. Dat neem ik bij deze weer terug. Althans, het op reis zijn in Afrika heb ik erg gemist, maar het reizen zelf heb ik nu wel weer gezien. Reizen in Afrika doe je namelijk met de bus en duurt standaard een dag. Het maakt niet uit hoe klein de afstand of hoe kort de reisduur volgens de buschauffeur moet zijn, het kost je sowieso een dag.

Het punt is namelijk dat er meerdere factoren die er altijd voor zorgen dat je reisduur drastisch wordt verlengd. De meest gebruikelijke zijn de volgende:

1. Instappen van nieuwe passagiers. Ook al zijn de zitplaatsen allemaal al verkocht, het gangpad biedt plaats voor minstens 30 extra passagiers, op te pikken in willekeurige dorpen onderweg
2. Uitstappen van andere passagiers, ook bij vrijwel ieder dorp waar je met de bus doorheen komt. Bij voorkeur gaat het in- en uitstappen ook tegelijkertijd, in plaats van na elkaar
3. Plas-pauzes, waarbij mensen het liefst allemaal NA elkaar gaan plassen in plaats van tegelijkertijd
4. Eet-pauzes, die volgens de strenge chauffeur slechts 10 minuten duren, maar meestal uitlopen tot minstens een half uur
5. Boodschappen-lijstjes, waarbij mensen in passerende dorpen de lokale producten snel even door het busraam willen aanschaffen. De vertraging zit hem hier in het lange onderhandelen over de prijs
6. Politiecontroles. Gemiddeld 1x per 50 kilometer. In theorie bedoeld om passagiers en bagage te controleren, in praktijk echter meestal een gezellig kletspraatje tussen de agent en chauffeur om de laatste nieuwtjes uit te wisselen
7. Slechte wegen, waardoor de chauffeur moet zigzaggen om alle gaten en stenen op de weg
8. Ongelukken, waarbij de resten van een vorige bus/vrachtwagen/pick-up/ezel-kar als obstakels verspreid over de weg liggen
9. Mankementen aan de bus, zoals kokende motor, lekke band, gesprongen vering, afgevallen deur etc.

Tijdens elke busreis komt een willekeurige combinatie en hoeveelheid van bovenstaande factoren voor. De chauffeurs proberen vervolgens de vertragingen vaak weer goed te maken door met name het gaspedaal te gebruiken en slechts in uitzonderingsgevallen de rem. In combinatie met de slechte kwaliteit van de wegen en de bussen zelf, is het reizen hier minstens net zo spannend als een rondje in de python in de Efteling. En bij die laatste heb je tenminste nog iets van een gordel om.

Maar ja, praktisch gezien is het echt de enige manier om van A naar B te komen in dit continent. Een auto huren is namelijk waanzinnig duur, vliegen nog duurder en treinen zijn er vrijwel niet of rijden niet (zoals wij eerder ondervonden). Dus blijven we vrolijk in de bus stappen, op weg naar nieuwe avonturen en hopende dat we weer veilig aan zullen komen. Gelukkig hebben we ons eigen bescherm-engeltje bij ons, die mijn oom zo mooi in mijn bruidsboeket had verwerkt. Nu maar hopen dat dit kleine engeltje is opgewassen tegen deze grote taak!